Griekenland blijft een vaste waarde onder vakantiebestemmingen. Voor veel Nederlanders is het de ultieme mix van zon, zee en cultuur. En eerlijk is eerlijk: de combinatie van een azuurblauwe kustlijn, eeuwenoude ruïnes en die ontspannen sfeer is lastig te weerstaan Je komt er voor de stranden, maar blijft hangen vanwege het eten, de gastvrijheid en het ritme van het leven.

Wat veel mensen niet weten, is dat Griekenland meer dan 6000 eilanden telt — waarvan er ruim 200 bewoond zijn. En elk eiland heeft zo zijn eigen verhaal, uitstraling en charme. Hier nemen we je mee langs de vijf grootste, allemaal anders, allemaal het ontdekken waard.

 

Kreta – meer dan alleen zon en zee

Met ruim 8.300 km² aan oppervlakte is Kreta met gemak het grootste eiland van Griekenland. Het eiland ademt geschiedenis: de sporen van de Minoïsche beschaving zijn hier nog steeds zichtbaar, onder andere in het beroemde paleis van Knossos. Dit paleis, dat dateert van zo’n 4000 jaar geleden, voelt eerder aan als een stad dan als een enkele structuur. Het is een plek waar mythes en archeologie elkaar ontmoeten.

Wie van natuur houdt, komt ook ruimschoots aan z’n trekken. De Samariakloof — een van de langste in Europa — slingert zich over zestien kilometer door een ruig en indrukwekkend landschap. Wandelen door die kloof is eerder een ervaring dan een tocht: je hoort er niets behalve je eigen voetstappen, het ritselen van bladeren en af en toe het geblaat van een geit op een rotsrichel.

Kreta is inmiddels uitgegroeid tot een van de populairste bestemmingen in de Middellandse Zee. Toch vind je er nog genoeg plekjes waar je de drukte kunt ontwijken. Van verborgen stranden tot bergdorpjes waar de tijd lijkt stil te staan.

Evia – de onbekende buur van Athene

Evia (of Euboea) ligt op een steenworp afstand van het Griekse vasteland, en toch lijkt het een wereld op zich. Met 3.600 km² is het na Kreta het grootste eiland van het land, maar veel toeristen slaan het verrassend genoeg over. Juist daarom is het zo aantrekkelijk voor wie op zoek is naar rust en ruimte. Het eiland is rijk aan legendes en geschiedenis. In Eretria, ooit een invloedrijke stadstaat, wandel je langs ruïnes die teruggaan tot de 4e eeuw voor Christus.

De tempel van Apollo en het antieke theater herinneren aan een tijd waarin Evia een belangrijke rol speelde in de handel tussen Europa en Azië. En dan zijn er nog de warmwaterbronnen van Edipsos — al sinds de oudheid geroemd om hun helende werking. Je voelt bijna de geschiedenis in het water. Vergeet ook het bergdorpje Prokopi niet, dat jaarlijks duizenden pelgrims trekt vanwege de kerk van Agios Ioannis de Rus.

Evia is veelzijdig: grillige bergen, vruchtbare valleien, zandstranden en kleine vissersdorpjes wisselen elkaar af. Bovendien is het eiland via bruggen verbonden met het vasteland, wat het reizen erheen een stuk eenvoudiger maakt dan bij andere eilanden.

 

Lesbos – tussen poëzie en natuur

Met een oppervlakte van ongeveer 1.630 km² staat Lesbos stevig op de derde plek. Het eiland wordt vaak in één adem genoemd met de dichteres Sappho, die hier in de oudheid geboren werd. Maar er is meer: de sfeer op Lesbos is rauw, authentiek en nog nauwelijks verpest door massatoerisme. In Mytilini, de hoofdstad, prijkt op een heuvel het middeleeuwse kasteel dat een panoramisch uitzicht biedt over de stad en de Egeïsche Zee.

Al is het bouwwerk zelf deels vervallen, de sfeer is er magisch — vooral bij zonsondergang als de lucht roze kleurt boven de oude stadsmuren. De natuurlijke rijkdom van Lesbos is opvallend. Vooral vogelliefhebbers halen hier hun hart op. De zoutpannen en moerassen rond de baai van Kalloni trekken jaarlijks een enorme diversiteit aan trekvogels aan.

En dan is er nog het eten: sardines, ansjovis en olijfolie van topkwaliteit, verser krijg je ze bijna nergens. Lesbos is een eiland voor mensen die houden van eenvoud met karakter. Geen flashy clubs of overvolle boulevards, maar een stille baai, een goede ouzo en een avond die vanzelf voorbijglijdt.

 

Rhodos – waar ridders en zonaanbidders elkaar ontmoeten

Rhodos, met zijn 1.400 km², is een eiland dat op meerdere manieren tot de verbeelding spreekt. Het was ooit de thuisbasis van de Colossus van Rhodos — een van de zeven wereldwonderen uit de oudheid — al staat die vandaag de dag helaas niet meer overeind.

De stad Rhodos is een levend museum. Binnen de middeleeuwse stadsmuren, die perfect bewaard zijn gebleven, wandel je over kasseienstraten en langs gotische gebouwen. Het Paleis van de Grootmeester is daar het meest indrukwekkende voorbeeld van. En wie iets verder rijdt, komt bij Lindos, waar bovenop een heuvel een oude akropolis uitkijkt over een baai die je zo op een ansichtkaart zou zetten.

Ook natuurliefhebbers komen aan hun trekken in Petaloudes, oftewel de Vlindervallei. In de zomermaanden is dit kleine stukje natuur bedekt met duizenden vlinders — een vreemd, bijna sprookjesachtig gezicht. Rhodos leeft van het toerisme, maar kent ook een agrarische kant. De olijfgaarden en bijenkorven zijn stille getuigen van een lange traditie in landbouw. En hoewel het eiland veel bezoekers trekt, kun je er nog altijd plekjes vinden waar je bijna niemand tegenkomt.

Chios – geur van mastiek en middeleeuwse rust

Chios sluit de top vijf af met een oppervlakte van ongeveer 842 km². Het eiland heeft een uniek handelsmerk: mastiek, een hars die alleen hier op natuurlijke wijze gewonnen wordt. Het wordt verwerkt in alles van kauwgom tot gezichtscrème en zelfs in likeur. Wie geïnteresseerd is in geschiedenis, moet zeker een bezoek brengen aan het middeleeuwse kasteel van Chios. Het ligt vlak bij de stad en geeft een mooi overzicht van de verschillende tijdperken die het eiland heeft doorgemaakt.

Mesta is een ander hoogtepunt: een dorp dat nog vrijwel volledig in middeleeuwse stijl bewaard is gebleven. De smalle steegjes, met hun doolhofachtige structuur, zijn ooit ontworpen om piraten te misleiden. Tegenwoordig zijn ze vooral een lust voor het oog, met bloempotten op elke hoek en de geur van verse koffie uit kleine cafés.

En dan is er het strand van Mavra Volia. Zwarte kiezels, helder water, ruige kliffen — het ziet eruit als iets uit een film. Chios trekt niet de massa, en dat is misschien wel precies de reden om er wél heen te gaan.